
İstanbul'a kar düşünce hayat duruyor tabii. Böylesine bir metropolde insanların ve trafiğin böylesine yoğun olduğu şehirde pekte hoş karşılanmıyor açıkçası. Ama böylesine bembeyaz sokaklar deyince hep çocukluğum geliyor aklıma. Belkide ona özlemdir benim hissettiğim, kar bahane yani. Kar lapa lapa yağmaya başlayınca sıtıma kalın bişeyler alır, hemen sokakta buluverirdim kendimi ve tabii benim gibi mahalle çocuklarıda. İçimiz içimize sığmaz bir an evvel yere düşen karın tutmaya başlayarak sokakları beyazlaştırmasını beklerdik. Sonra kartopu yapacak kıvama gelice kar başlardık birbirimizle kartopulaşmaya.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder